بی‌گمان سجده‌ی با توجه و با حضور قلب، انسان را به خدا نزدیک‌تر خواهد کرد، و هر چه این زمان طولانی‌تر باشد، قرب و نزدیکی بیشتری حاصل خواهد شد. قرآن کریم در این باره می‌فرماید: «... وَ اسْجُدْ وَ اقْتَرِبْ»؛ و سجده کن و به خدا نزدیک شو.
در روایات و احادیث آمده است؛ نزدیک‌ترین حالت بنده به خداوند، زمانى است که وی در سجده باشد.راوی می‌گوید شنیدم که امام رضا(ع) می‌فرمود: نزدیک‌ترین زمان بنده به خداوند، زمانی است که او در حال سجده باشد.
با توجه به این مقدمه باید گفت؛ در سجده می‌توان هر دعایی را خواند.البته روایات ویژه‌ای هم در مورد اذکار سجود وجود دارد که در این‌جا به چند نمونه اشاره می‌شود:

ادمه ی مطلب را حتما ببینید.......

صلا زدند که برگ صبوح ساز کنید 
به ساز مرغ سحر ترک خواب ناز کنید 
می‌خمار شکن می‌دهند کز سرها 
خمار چون شکن زلف یار باز کنید 
سرود بدرقه‌ی کاروان شب خوانید 
در ای قافله‌ی صبح پیشواز کنید 
به ساز زهره، سماوات می‌دهد پیغام 
که گوش دل به مناجات اهل راز کنید 
وضو به چشمه‌ی صهبای صبحدم سازید 
به سوی قبله‌ی میخوارگان نماز کنید 
چو بلبلان بهاری به اهتزاز نسیم 
هوای شور و نوایی به سوز و ساز کنید 
یگانه راز و نیاز قبول اهل دل است 
دو گانه‌ای که به درگاه بی‌نیاز کنید 
سر نیاز فرود آورید و نذر قبول 
به زیر قبه‌ی این بارگاه ناز کنید 
نگین خاتم جم در نماز می‌بخشند 
نظر به حلقه‌ی رندان پاکباز کنید 
یگانه راز عروج مقام قرب اینست 
که از گروه عزازیل احتزاز کنید 
به زلف یار اگر دست یافت آه سحر 
بسا که پرچم عزت به اهتزاز کنید 
یکی است نغمه اگر زخمه‌ها به زیر و بم است 
به پرده‌های حقیقت رهِ مجاز کنید 
اگر به ساز دل شهریار گوش دهید 
جهان پر از طرب و شور و شاهناز کنید 

چنانچه گفته شد مفهوم نيت همان اخلاص است. بِالاِخْلاصِ تُرفَعُ الاعْمال ، با اخلاص اعمال بالا مي‌روند، اخلاص در نماز مثل سوخت هواپيما است، هواپيمايي كه با سوخت به هوا مي‌رود و چنانچه سوخت نداشته باشد و يا سوخت آن خالص نباشد بالا نمي‌رود.

امام صادق (ع) فرمودند: "واشغل قلبك بصلاتك فانه لا يقبل من صلاتك إلا ما أقبلت عليه منها بقلبك "، همان ميزاني كه دل و قلب شما با نماز است قبول مي‌شود،‌ نماز صحيح و نمازدرست دو موضوع مفاوت هستند ،نمازي كه احكام و آداب آن رعايت شود نماز صحيح است وباطل نیست ولي  قبولی نماز به همان ميزاني است كه قلب انسان حضور دارد ،در نماز بايد متعالي بشويم به علو دست پيدا كنيم و تكامل يابيم، ما نباید به نماز صحیح اکتفا کنیم  و صرفانمازی را بخوانیم که مارا مجازات نکنند نماز ما با نماز اميرالمؤمنين (ع) ظاهرش يكي است ولي ايشان با نمازشان عروج پيدا مي كردند ودر عالم ملکوت سیر وسفر داشتند.

ادامه ی مطلب را مطالعه بفرمایید...........

ـ نماز خواندن ارتباط با خدا پیدا کردن است.

ـ نماز به جهان ماورای طبیعت راه یافتن و به خداوند بزرگ ایمان داشتن و تنها در برابر او سر تعظیم فرود آوردن است.

ـ نماز سخن گفتن با خدا و سرانجام به افکار و رفتار و کردار رنگ خدایی دادن است.

ـ نماز هر گونه عوامل اضطراب و دلهره را از بین برده و دل را از آرامش کامل برخوردار می‏سازد.

ـ نماز خود را ساختن و برای جنگیدن با دشمن آماده نمودن است.  

ـ نماز یک وظیفۀ ثابت و معین برای مؤمنان است.

ـ نماز انسان را در برابر گناه بیمه می‏کند و نیز زنگار گناه را از آیینۀ دل می‏زداید.

ـ نماز عمل موثری برای مبازره با شرک و وسیله‏ای برای طرد هر گونه وسوسۀ شیطانی از دل و جان آدمی است.

ـ نماز خواندن و بر آن شکیبایی و استقامت ورزیدن برای انسان و خانوادۀ او مایۀ پاکی، صفای قلب، تقویت روح و دوام یاد خداست.

ـ نماز سمبل پیوند با خالق است. قدرتمندان با تقوا، هرگز دست از آن برنمی‏دارند.

ـ نماز انسان را به تجارت آخرت که کساد در آن نیست، امیدوار می‏سازد.

ـ نماز ستون دین، پیوندخلق و خالق، مربی نفوس، معرج مؤمن و نهی کننده از فحشاء و منکر است.

ـ حضـرت عیسی(ع) در گهواره فرمودند: خداوند مرا تا زنده هستم، به نمـــاز و زکــات سفارش کرده است.

(سورۀ مریم، آیۀ ۳۱)

ـ حضرت ابراهیم(ع) همسر و کودک خویش را در بیابان‏های داغ مکه که آن هنگام هیچ آب و گیاهی نداشت، مسکن داد و گفت: خدایا تا نماز به پا دارند.

(سورۀ ابراهیم، آیۀ ۳۷)

"ان الصلاة تنهی عن الفحشاء و المنکر". "نماز انسان را از فحشاء و منکر باز می‏دارد."

(سورۀ عنکبوت، آیۀ ۴۵)

"اقم الصلاة لذکری". "نماز را برای یاد و توجه من به پا دار."

(سورۀ طه، آیۀ ۱۴)

"و انما للکبیرة الاعلی الخاشعین". "نماز بار سنگینی است مگر برای افراد خاشع٫"

(سورۀ بقره، آیۀ ۴۵)

کودک و نماز

حضرت ابراهیم علیهالسلام همراه با فرزندش خانه خدا را بنا نهاد و کار را به اتمام رساند. دستها را به سوی آسمان بلند کرد و از خدا خواست: رَبِّ اجْعَلْنِی مُقِیمَ الصَّلاَةِ وَمِن ذُرِّیتِی پروردگارا مرا برپادارنده نماز قرار ده و از فرزندان من نیز. (۱)

نماز، همان ستون خیمه گاه دین است و والدین باید کودک را برای نماز خواندن تربیت کنند. این کار نیاز به دقت دارد و دشوار است، چرا که اگر او را پیش از تکلیف برای این مهم عادت ندهیم، به جا آوردن آن در ابتدای تکلیف، سخت، تکراری و به خصوص برای نماز صبح درد سرساز است. به خصوص اگر نوجوان در این رابطه با اصرار زیاد والدین مواجه شود منجر به لجبازی یا دروغگویی وی می شود و آن زمان، برای هدایت این نهال سرکش کمی دیر شده است و مشکل چند برابر!

روایات نسبتاً زیادی در رابطه با نماز و سن شروع به آن وارد شده است. در اینجا فرصت پرداختن به تک تک آنها نیست، اما می توان با دسته بندی و ذکر چند نمونه از هر کدام به نتایج مطلوبی رسید. این روایات به لحاظ عبارات به کار رفته در آن به سه دسته تقسیم میشوند.

دسته اول روایاتی که در آنها از لفظ «وجوب» برای شروع نماز استفاده کرده است.
دسته دوم روایاتی هستند که لفظ «امر» به نماز و «مؤاخذه» برای آن را به کار گرفته است.
دسته سوم روایاتی هستند که در آنها، اجازه تنبیه بدنی کودکان برای اقامه نمازشان داده شده است.با جمعبندی روایات، برای آموزش نماز سه مرحله باید به ترتیب طی شود.